لطیفه

1- اولی:آقای دکترِِ* من فکر میکنم عینک لازم دارم. دومی:بله حتماً! چون این جا مغازه ساندویچ فروشی است.

2- معلم: سعید فعل خوردن را صرف کن! سعید: آقا اجازه! با قاشق و چنگال؟

3- از وقتی رفتی خونه تاریک و خاموشه* بی انصاف چرا فیوز رو با خودت بردی؟

4- یک روز مامان و بابای جاسم بهش میگن می خوای در ماه رمضان سحر صدات کنیم ؟ می گه نه همون جاسم خوبه.

5- درین دیرین درین درین درین دریییین دیریریرین... بی ذوق! با احساس بخون! آهنگ پلنگ صورتیه!

6- چشمات مثل دریاست! میشه جورابامو توش بشورم؟

7- چرخش روزگار رو ببین! سوسک از موش می ترسه* موش از گربه* گربه از سگ* سگ از مرد* مرد از زن* زن از سوسک!

8- یه نفر میره استخر* براش آهنگ تایتینیک میزارن غرق می شه.

9- سعی کن تو زندگی حسرت چیزهایی رو که نداری نخوری* مثل عقل* انسانیت* درک بالا* شعور و... حالا مگه من که دارم چی کار کردم؟!

10- آموضش ظبان فارصی سد در سد طظمینی.          

این را نمی دانستبد که...

1- اولین فردی که در اروپا اقامت گزید یک زن ایرانی بود و بعد از آن مساله اقامت اخراجی ها مطرح شد!

2- وزن یک قاشق چایی خوری از سیاهچاله ها یک ملیارد تن است!

3- ایرانیان در انگلیس ثروتمند ترین قشر جامعه هستند حتی ثروتمند تر از ملکه الیزابت!

4- اگر قاره های آسیا* آمریکا و آفریقا را به هم وصل کنیم* ایران در مرکز جهان است!

5- نوعی عنکبوت می تواند باری معادل 750 برابر وزنش را بلند کند!

6- وقتی به خورشید نگاه می کنید* صحنه 8 دقیقه  قبل از آن را مشاهده می نمایید!

7- مساحت سو راخ لایه اوزون به اندازه وسعت آمریکای شمالی است!

8- وزن سر موی هر فرد در طول عمرش با وزن 2 فیل برابر است!

شعر

الا ای آهوی وحشی کجایی                              مرا با توست چندین آشنایی

دو تنها و دوسر گردان دو بی کس                     و دو دامت کمین از پیش و از پس

بیا تا حال یک دیگر بدانیم                               مراد هم بجوییم ار توانیم

که می بینم که این دشت مشوش                        چرا گاهی ندارد خرم و خوش

که خواهد شد به بگویید ای رفیقان                     رفیق بی کسان یار غریبان

مگر خضر مبارک پی درآید                              ز یُمن همتش کاری گشاید

مگر وقت وفا پروردن آمد                               که فالم لاتذرنی فرداً آمد

چنینم هست یاد از پیر دانا                               فراموشم نشد هرگز همانا

که روزی ره روی در سرزمینی                        به لطفش گفت رنده ره نشینی

که ای سالک چه در انبانه داری                        بیا دامی بنه گردانه داری

جوابش داد گفتا دام دارم                                 ولی سیمرغ میباید شکارم

بگفتا چون به دست آری نشانش                        که از ما بی نشان است آشیانش

چون آن سر و روان شد کاروانی                        چو شاخ سرو میکن دیده بانی

مده جام می و پای گل از دست                          ولی غافل مباش از دهر سرمست

لب سرچشمه ای و طرف جویی                          نم اشکی و باخود کفت و گویی

(( حافظ ))